Akala ko okey nah...

It's more than a month you said goodbye but bakit ganun it feels like it was yesterday. I still suffer pain, I still feel I'm falling, falling to deep in the ground. Ba't ganun? Ba't ganito? Alam ko naman matatag ako, pusong bato at kaya ko lahat, why someone like him kills me a million times. Why is it hard to let him go? Unfair naman nang buhay, masyado na bah akong matatag kaya pinapasuko na ako? Ba't bah ganun? nagmahal lang naman ako di bah? sobra pa nga sa aking inakala. Nagbigay naman ako di bah? mali bang di ko ipagdamot ang puso kung gustong umibig at maging maligaya? Puny*ta naman uu, kung pwede ko lang hatakin puso ko palabas sa katawan kung pagod, hinugot ko nat tinapon sa ilog o inilibing man sa lupang ilalim. Kung pwede ko lang palitan sa isipan ko ang lahat nang nangyari , ginawa ko nah simula nang siya'y lumisan. Putik naman uu!!! bat bah ganun, labo mo mundo ko, hinamak ko naman lahat ah! sinugal na pati buong pagkatao ko, ano pa bah ang kulang? Sumuko nah ako sa mundo mong tinawag mong pag-ibig, ngunit ba't ba sakit pa rin iyong dulot? Ganun bah talaga ang laro mo? oh sadyang mapaglaro lang ikaw sa tao?Pag-ibig may di ko minsan maunawaan pero hayaan ko nalang munang sakit at pighati pagduhasan, iisipin kung sa huli magiging patas ang laban!!!

The Wedding

Last January 23,2010 I was invited by a good friend to attend a wedding ceremony. It is too hard to say "no" to a friends' invitation, lucky I attended a very lovely wedding day. It calls my attention when an ex BF of the bride is there witnessing the ceremony of his 7 years GF. Honestly, I felt the pain, I just realized how painful it is to see the women you dreamed about walking in the aisle with a white lovely and wonderful dress, and its not you, who she will be spending her lifetime (ouch!). While the ceremony is on going I really observed how he will respond to everything. How can he bare the pain? How can he be happy? how can he manage to smile even it tears his heart? Is love makes a person stupid? Is love really makes everything bearable? I really don't know what he really felt but if I put my feet on his shoe I really can't even think why I am attending such ceremony.I really can't imagine the man I love will make his vows and commit his life to a women which i wish it was me. grabeh inana najud ka marter ang love. The EX-BF taught me, that to love someone- you are willing to let him/her go even it hurt you that much. Loving is letting things happen even if your life will turn out to be a total disaster- sounds exaggerated but true. If ako nasa position niya, I will refused to look back past coz i know my EX is there,surely, that can make me shattered and tears. But anyway I hope he can moved on, and love again,like he never undergo such pain. Hahay!ang buhay nga naman masyadong mapaglaro ang tadhana...

cheers!

untitled

Being broken doesn't mean being weak, it only means that I give everything even I am losing myself. Here I am right now patiently picking up the pieces, but though my heart is totally broken, how can I love him with the small pieces left? I wish I could teach my heart to stop for a while, to stop loving him this much. As days gone by, help me to have strength. Questions keep running through my head, do I have to close my doors? Do I have to weep every night, even I know your not by my side? My aching heart still whisper your name silently, but I will be okay someday. I thought of you a thousand times, but one day pain will subside. I will learn to let go and Old memories will never be played here in my mind. I hope I'll always got a place on earth to live, so that new memories will be cherished and replace the foolishness I made.

Minsan...

Minsan sa buhay ko nagmahal ako nang sobra, inakalang ang panahon ay tama nah at oras nah ang siyang naghusga. Magmahal man nang sobra ay masama, kulang naman ay nakakasama, ngunit minsan nagmahal ako nang tama pa sa sobra. Minsan may napatanong ako sa aking sarili at nagmumuni, pag ibig nga ba ay mapaglaro? at kung sino pang minahal mo nang todo siya pang wawasak nang mundo mo.Minsan man lang akong umibig sa ibabaw nitong daigdig,ngunit pagdurugo nang puso koy patuloy mahal ko. Minsan man sa buhay ko pinili kung magmahal nang buo, ngunit naiwan pa rin akong luhaan at bigo. Minsan ko mang nakilala ang taong pumukaw nang puso kung tulog, ngunit cya pala ang dahilan kung bakit akoy nahulog. Pagbangon may minsan kung pinagdaan ngunit ngayon kaibigan, kay hirap palang harapin ang magpakailanman kung di cya masisilayan. Minsan man ay nabigo ako at nagkulang, umibig at nakipaglaban, pagmamahalan man di dumating sa magpakailan man, hayaan mo darating ang panahon na iibig ako, kung tama nah ang mali at kung pwede nah ang hindi.Pag-ibig sana minsan mo rin katokin ulit ang pintoan nang puso kung nagpapahinga lamang, pagkat gusto ko ikaw ulit marasan kahit minsan man lang...

I am a Lotus Flower

It was February 2009 when i decided to join SGI and chant NAM-MYOHO-RENGE-KYO. Hindi naging madali ang lahat, ang problema ang naging kasama ko sa pagharap sa buhay. When I heard the teaching and guidance of President Ikeda, sinabi niya ang babaeng katulad ko ay parang isang Lotus flower na namumuhay at namumukadkad sa maruming tubig at putikan. Puso koy kinatok nang boses ni President Ikeda,namulat akong buhay pala ay kay ganda. Ang buhay nang tao ay parang Lotus Flower, ang putik at maruming tubig ang problema, ang tao naman ang bulakalak na namumukadkad at sadyang napaganda. Gaya nang Lotus Flower, wag nating hayaan ang problema ang maging hadlang para pangarap natiy di makamit, hayaan nating ito ang maging daan para makuha natin ang bukod tanging ganda kahit bah alam natin ang problema ang magiging ating kasama. Life is a chain of problems and circumstances, ngunit ang sagot nang buddhist sa mga problema ay " The darker the night, the nearer the dawn", ibig sabihin buhay may sobrang dilim at liwanag may di mo tanaw, hayaan mo kaibigan malalampasan mo lahat at makikita mo ang liwanag. Ako man ngayon ay parang isang Lotus Flower na nakikipaglaban ulit para mamulaklak, hahayaan kung ang problema ang magbigay inspirasyon sa akin para lumaban, at hahayaan kung ito ang magbigay nang daan para makarating ako sa aking patutungohan. Hindi ko man alam kung ano ang naghihintay bukas, ngunit alam ko mamumulaklak ako gaya nang Lotus Flower na naging modelo ko. In NAM-MYOHO-RENGE-KYO nothing is impossible.

basketball at buhay mo.... <--;>

Ang buhay parang laro, minsan alam natin paano lumaban, minsan naman "hands up" ka nalang kasi wala kang alam. Ang buhay natin ay halintulad sa larong basketball, kailangan nating pumuntos, hahamakin natin lahat para lang sa punyetang puntos na tawag nila. Sa totoong buhay pagkagising natin sa umaga yan ang puntos nah kailagan nating makuha-- ngiti nang pamilya, tawanan nang barkada, simoy nang hangin na kay ganda, buhay na puno nang suprisa. Ngunit sa basketball, minsan may nadadapa,nangangapa, naghahabol,naghahamon, nakikipag away at napipilay, Buhay din natin ay ganun. Minsan kailangan na madapa para matutu, kailangan nating mangapa para lang malaman nating may handang tumulong at mag aruga, maghabol para wala tayong masayang na oras, para malaman nating sa bawat segundo, pagkakataon ang nasasayang mo. Kailangan nating harapin ang hamon kahit pait at pighati man ang siyang karugtong. Kailangan nating makipag away sa bawat pagsubok nang buhay para lang mapanalo ang dilim at maninimdim. Pagkapilay man minsan nating napagdadaanan,at pagkapilay may sadyang kay hiram lumakad sa daan patungo sa ating patutungohan, ngunit kailangan lumakad kahit hirap at luha man ang katapat. Kailan ko bah malalaman tapos na ang laro? kailan ko bah sasabihing naging talo na ako? Sa tago kung mundo gusto kung isama ka, ngunit sa buhay minsan kailangan nating maglaro mag-isa. Hanggat umiikot ang mundo, hanggat humihinga ako, laban at laro nang buhay haharapin ko,kahit sumasakit puso at ulo ko...